Θέλω να εκφράσω τη συντριβή μου για την αδόκητη απώλεια του μέγιστου Ποιητή μας Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου. Ήρθα σε επαφή μαζί του σε μία περίοδο δύσκολη για εκείνον, για να τον παρακαλέσω να συμμετάσχει στο συνέδριο «Προσεγγίζοντας το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου: από το οικείο στο οικουμενικό». Ήταν διστακτικός λόγω της ευαίσθητης υγείας του. Αισθανόμουν δέος απέναντι στην προσωπικότητά του, όμως εκείνος ήταν ανθρώπινος, σεμνός και γενναιόδωρος. Άρχισε να καλλιεργείται μία πιο προσωπική επικοινωνία μεταξύ μας και ο θαυμασμός μου ολοένα και μεγάλωνε. Κάποια στιγμή λαμβάνω ένα έξοχο κείμενο για τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, το οποίο έγραψε ειδικά για το συνέδριο! Συνοδευόταν από το μήνυμα «Έλενα, αυτό το κείμενο νιώθω ότι το χρωστώ στο κουράγιο που μού έδωσες και χαίρομαι που θα ανακοινωθεί στο συνέδριο». Αισθάνθηκα υπέρτατη χαρά! Ήταν μέγιστη τιμή για μας ότι το κείμενο αυτό διαβάστηκε από τον ίδιο τον Νίκο Α. Παναγιωτόπουλο στο κλείσιμο του συνεδρίου. Μάλιστα το συμπεριέλαβε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου στο έντυπο πρόγραμμα του ΙΝΚ που παρουσιαζόταν εκείνες τις ημέρες στο Μέγαρο Μουσικής. Οι φοιτητές και οι φοιτήτριές μου, μετά από την υπέροχη παρουσία του Ποιητή στο συνέδριο, άρχισαν να αναζητούν τα βιβλία του. Είχαν συγκλονιστεί από την πρώτη επαφή με το απαράμιλλο έργο του.
Πόσο τον αγάπησα, πόσο τον λάτρεψα, πόσο τον θαύμασα σε τόσο μικρό διάστημα. Η μνήμη του και το έργο του θα μείνουν αιώνια.
Έλενα Παπαλεξίου
Φωτο: Ο Νίκος Α. Παναγιωτόπουλος υπό το στοργικό βλέμμα της Ρένης Πιττακή στο συνέδριο "Προσεγγίζοντας το έργο του Δημήτρη Παπαϊωάννου", 13.01.2023. ©Μαρίνα Σταύρου